In Diabc lees ik vaak dat mensen hun diabetes hebben geaccepteerd. Dat leidde bij mij tot een zelfinspectie. Hoe sta ik er na 45 jaar eigenlijk in?
Eigenlijk is dat na de eerste schok niet veel veranderd. Ik heb me erbij neergelegd, het is me overkomen. Binnen de nieuwe grenzen wilde/ wil ik zoveel mogelijk doen. Dus zoveel mogelijk uitzoeken hoe wat wel en niet werkt, waarom werkt het zo en hoe pakt dat bij mij uit?
Eigenlijk zou je je kennis en mogelijkheden van nu 45 jaar geleden beschikbaar willen hebben. Maar ook dat is niet zo, er was gewoonweg geen FSL techniek. Mijn probleem met bloedprikken is altijd geweest dat het voor mij gegevens waren, die mij niets zeiden. Bovendien deed het nog pijn ook en er kwamen bloedvlekken op officiële papieren op kantoor. Pas met mijn FSL, waarmee ik in 2016 begon, kreeg ik inzicht wat er in de tussentijd gebeurde en wat een zooitje het was. Geen wonder dat ik altijd hoge hba1c’s had. Er was echt geen pijl op te trekken en er waren grote schommelingen op de dag. Toen kon ik met diabetesmanagement beginnen.
Tegelijkertijd ben ik nu dagelijks wel nog meer met mijn diabetes bezig. Hoe staat het met mijn bloedsuikerwaarde en moet ik iets doen? Ik vind het een voor- en een nadeel.
18 reacties