Levenslang

Het is vrijdagavond en het weekend staat voor de deur.

Lekker genieten en…ontsnappen aan de dagelijkse sleur.

Diabetes kent echter geen weekenden, dat gaat alsmaar door.

Altijd alert zijn, nadenken, rekenen, 42 factoren…waar ga jij voor?

Ja diabetes heb je een leven lang.

Maakt jou dat ook niet eens bang?

In het kader van de diabetesawarenessmonth volgt hier het gedicht dat ik in 1985 geschreven heb, 11 jaar na de diagnose type-1, en een toelichting vooraf.

Bijna 40 jaar geleden raakte ik aan het begin van een weekend in coma door een gigantisch suikertekort. Toen ik de volgende ochtend met barstende koppijn wakker werd en nauwelijks in staat was om op te staan, leek het net of de tijd werd teruggezet naar 1974, het jaar dat bij mij de ziekte werd ontdekt. De hele film trok aan mij voorbij en ik kreeg er een geweldige mentale dreun van, die ik later verwoordde in het volgende gedicht:

LEVENSLANG

‘Op een dag

kreeg ik het te horen.

Ik klapperde eerst

eens met mijn oren.

‘Je hebt suikerziekte

dat houd je je leven lang’.

 Dit laatste gegeven

maakte mij erg bang.

Hoe kom ik eraan

hoe ga ik er mee om

waren de eerste vragen maar

het dieet bleek gelukkig

een makkelijke som.

Levenslang

gonsde het in mijn oren.

Levenslang

waarin ik mijn bloedsuiker

zo min mogelijk moet verstoren.

Je kan er honderd mee worden’

is een veel gehoorde kreet.

Als mensen dat zeggen

word ik kokend en witheet.

Mensen die het niet hebben

kunnen makkelijk praten,

omdat ze geen dingen

staan hoeven laten.

Het kost mij veel kracht om

volgens de regels te leven.

Ik moet er daarom veel tijd en

energie aan geven.

Discipline vereist veel geduld en

doorzettingsvermogen.

Suikerziekte hou je je leven lang

en kent immers geen

mededogen.

Het gebrek aan discipline

maakt mij vaak bang.

Hoe moet en kan ik

dit volhouden?

Levenslang!

Ben je geïnteresseerd in het vervolg en hoe ik nu in het leven sta met diabetes? Dat kun je lezen in mijn boek JE KAN ER OUD MEE WORDEN, leven met een chronische ziekte. Daarin staat ook dit gedicht in het hoofdstuk met als titel 'Day after day'.

Arjen Buringa