Tintelende handen, een toch wel erg naar vervolg

Aangezien een nekhernia niet de oorzaak kan zijn van de tintelingen in mijn handen wordt op 31 juli een zenuwgeleidingsonderzoek verricht. Het begint er echter op te lijken dat het ziektebeeld wordt veroorzaakt door Polymialgia rheumatica, kortweg PMR. Dat gaat gepaard met toenemende stijfheid in de schouders en heup en de afglopen week was de pijn nauwelijks uit te houden, zelfs niet met de door de arts voorgeschreven Naproxen. Naar zijn mening heb ik de verschijnselen nog niet lang genoeg en waren de bloeduitslagen nog te fraai om met een handeling met Prednison te starten. Welnu, in twee dagen tijd vloog de BSE (bezinking) op vrijdag van 8 omhoog naar 24, maar dat was voor de arts eigenlijk nog te laag om met een behandeling te starten. Ik heb voorgesteld om voor een week Prednison voor te schrijven en dan te bekijken of er verbetering te zien is. De enorme pijn in mijn gewrichten gaf mij daar meer dan voldoende aanleiding voor. De eerste dosis van 15 mg gisteren maakte het al mogelijk om zonder extra steun weer op te staan enbeter te kunnen lopen.

Eerder heb in mijn blog al geschreven dat ik de mediscge vakliteratuur terzake had geraadpleegd. Daarbij heb ik geconstateerd dat in de VS en in Nieuw Zeeland niet de BSE de maatstaf is voor de start van de behandeling van PMR. maar het CRP. Het CRP-gehalte geeft een aanwijzing over de aanwezigheid van een ontstekingsproces of infectie in het lichaam. Als die nog normaal is, dan wordt pas gekeken naar de BSE, waarbij wordt aangetekend dat soms bij patiënten pas laat of in het geheel geen afwijking van het BSE te zien is. Dit in tegenstelling tot de Nederlandse NGH-standaard. Die schrijft voor dat behandeling van PMR pas moet worden gestart bij een BSE van 40 mm. Dat dit voorschrift kan leiden tot helse, vrijwel ondraaglijke pijn in de gewrichten heb ik helaas moeten ondervinden