De honeymoon houdt nog altijd flink aan...

Inmiddels ben ik alweer ruim vier maanden diabeet. De tijd gaat vlot voorbij, wat altijd een goed teken is. Om mijn herinneringen op te halen las ik nog even mijn laatste blog terug. Waar ik toen nog veel naar informatie aan het zoeken was, merk ik nu dat de laatste maanden een stuk rustiger zijn geweest. Na twee maanden was het nieuwe rondom diabetes er wel af voor mij. Dat wil niet zeggen dat ik niks nieuws leerde, maar er zaten nu behoorlijk wat weken tussen dat alles enigszins op de automatische piloot ging.

Glucosewaarden:
Het managen van de bloedglucose loopt eigenlijk erg goed. Dat blijkt al uit de metingen vanuit de FSL2 sensoren, maar werd half december ook bevestigd door het bloedonderzoek. HBA1C is gedaald van 102 bij diagnose eind augustus naar 36 nu. Eigenlijk veel beter dan verwacht, hoogstwaarschijnlijk zit ik gewoon in een flinke honeymoon, gezien de lage hoeveelheden insuline die ik spuit. Ik heb er de afgelopen vier maanden zeker wel rekening meegehouden, maar het is absoluut niet zo dat ik mijn hele leven omgegooid heb. Ergens voelt het niet helemaal eerlijk dat er naar mijn idee genoeg diabeten zijn die veel meer aanpassingen doen en dan toch de waarden minder goed onder controle krijgen. Mijn DVK geeft aan dat ik er maar gewoon van moet genieten voor nu, maar dat deze honeymoon wel eindig zal zijn. Voor mezelf geeft dat wel een stukje onzekerheid. Regelmatig vragen mensen aan me of ik veel heb moeten aanpassen. Mijn antwoord is dan eigenlijk altijd dat het wel meevalt. Wat aanpassingen in dieet die op zich ook zonder diabetes geen kwaad konden (geen frisdrank, niet meer een derde keer opscheppen met avondeten, minder snoepen/snacken). En wat bewuster zijn om niet na een koolhydratenpiek opnieuw iets te nemen. Maar ik ben nog steeds wel bang en onzeker of ik in de toekomst niet veel meer aanpassingen moet doen om de diabetes goed te reguleren. Of dat het in de toekomst niet zal lukken.

Sporten:

Ook ben ik de laatste maanden weer wat intensiever gaan sporten. De diagnose heeft me bewust gemaakt dat ik misschien best wat fitter mocht worden. Kort na diagnose heb ik het hardlopen weer opgepakt en vanaf november probeer ik wekelijks mijn hardloopronde te lopen. Sinds kort loop ik twee keer in de week. Qua regulatie gaat dat ook erg goed. Ik zorg dat ik de twee uur ervoor geen snelwerkende insuline gespoten heb. En ik zorg dat ik kort vantevoren ofwel een maaltijd heb gegeten, ofwel een stuk fruit. In de meeste gevallen zakt de glucose wel iets na de start van het hardlopen, maar de daling vlakt af en het niveau blijft gedurende het lopen constant. Laatste tijd loop ik dan een kilometer of 16 in 1u20m. Als ik blessurevrij blijf kan ik dan binnenkort weer eens meedoen aan een wedstrijd, ik ben benieuwd hoe dat gaat  

Verder had ik eind november wat koorts, waarschijnlijik was het griep. Ik merkte dat ik me zieker voelde als anders, en ook de glucosewaarden liepen (voor mijn doen) flink uit de maat. Dat is dan toch weer een aparte ervaring, dat je lichaam weer heel anders reageert dan je gewend bent.

Voor nu ga ik rustig door op de ingeslagen weg, en blijf ik hopen dat mijn alvleesklier nog flink blijft bijdragen. Dat maakt het naar mijn idee toch allemaal wat makkelijker…

Fijn weekend!