Stockholm-syndroom

13 september 2024. Het is mijn laatste vakantie dag. Ik zit met een hartslag van 250 in de behandelkamer van de verpleegkundige. De adrenaline komt op plekken in mijn lijf waarvan ik niet wist dat dat überhaupt kon. Het is de dag van de sensor, in dit geval de Freestyle Libre 2. Ik denk nog heel even terug aan de momenten waarop ik mij dapper heb verweerd tegen de argumenten om de sensor WEL te nemen. Voordat ik binnen stapte dacht ik er er misschien nog onderuit te kunnen komen, maar toen er in de behandelkamer mij werd gezegd dat we er vandaag alleen over gaan praten, hoorde ik mijzelf (tot mijn eigen verbazing) zeggen: "Praten? Ik ga hier echt niet weg voordat er zo'n ding op m'n arm zit." Terwijl mijn vriendin instemmend (doch verbaasd) lachte sloot ik met die woorden een tijdperk van 20 jaar vingerprik af.

Nou ken ik mezelf al ruim 28 jaar. Vrij goed zelfs. Ik had je kunnen voorspellen dat ik in veel situaties het eerst moet gaan ervaren. Dat was in dit geval niet anders. We zijn inmiddels anderhalve maand verder en ben tot de conclusie gekomen dat het wel echt ideaal is. Hoewel ik het soms lastig vind dat er 2 plakkers op mijn lijf zitten en dat ik continu wordt geconfronteerd op mijn telefoon (sensor is via Bluetooth verbonden) zou ik niet meer terug willen naar het prikken in de vinger. Sterker nog, het lijkt wel alsof er een soort Stockholm-syndroom ontstaat. In de volksmond wordt diabetes ook wel een sluipmoordenaar genoemd...

"Bij het stockholm-syndroom krijgt het slachtoffer sympathie voor de dader. Iets dat je niet snel zult verwachten, zeker als het om een heftige en traumatische situatie gaat. Toch komt het voor dat een slachtoffer een positieve band ontwikkelt met degene die hem of haar iets aandoet. En dat hij of zij zelfs geneigd is de dader vrijwillig te helpen of tegemoet te komen."

Eerlijk is eerlijk: dankzij mijn diabetes heb ik een hoop mogen meemaken. Ik heb meerdere topsporters gesproken (o.a. voetballers als Louis Laros en Stijn Vreven), ben ambassadeur van de Johan Cruijff Foundation geweest, heb met het examenjaar in de krant gestaan, mocht in 2011 aanvoerder zijn van het Nederlands team die het WK Voetbal U14 (Medtronic Junior Cup) won voor kinderen met Diabetes en heb meerdere malen mogen helpen bij activiteiten van de Bas vd Goor Foundation.

Sympathie voor diabetes is het niet. Ik zou 't anders benoemen: Ik kan na 21 jaar niet zonder.