Het nieuwe normaal

Het was even stil van mijn kant. Eigenlijk vooral omdat er niet zo veel te melden was. En is. Diabetes is stap voor stap het nieuwe normaal aan het worden voor zoonlief, en voor ons ook.

Wat betekent dat? We accepteren dat hij af en toe periodes heeft dat zijn controle wat minder goed is. Soms omdat hij het even gehad heeft. En soms omdat zijn puberlijf bezig is.

We zijn vooral blij dat zijn controle meestal wel goed is. Het blijft natuurlijk echt een proces van ups en downs, want leuk gaat de urgent-laag-sirene van CamAPS nooit worden om 3 uur 's-nachts. Of de melding als hij vergeten is dat pizza nog een keer terug komt in de bloedsuikerwaardes. Dus ook als je om 23:30 een pizza eet. Maar het hoort er bij. En meestal gaat het dus gewoon goed.

Dat vindt zijn verplegende team bij het ziekenhuis ook. Zijn HBA1c is goed en stabiel, zijn time-in-range is rond de 75% en hoger. Helemaal prima dus!

En dat komt, nogmaals, omdat-ie het gewoon heel erg netjes doet. Natuurlijk, bij vrienden vergeet hij soms te bolussen, of rekent-ie even mis. Kan gewoon gebeuren. En af en toe is hij boos, en gooit hij het liefste de pomp tegen de muur aan. Een occlusie tijdens een toets, of een pompstoring in de bioscoop. Dat is natuurlijk heel erg irritant. Gebeurt maar heel af en toe, maar als het gebeurt... Als je afhankelijk bent van technologie, is er maar weinig erger dan als die technologie je in de steek laat.

Voor het grootste deel heeft zoonlief diabetes een plekje gegeven en is hij er meestal niet zo mee bezig. Maar is-ie gewoon op stap met vrienden, of op school, of aan het sporten.

En zo hoort het ook. Kind zijn zo veel als het maar kan, go for it!