Wat niet te doen bij het eten van een zak M&M’s met caramel…

We gaan graag af en toe met het gezin naar de film en het is dan traditie dat we allemaal iets lekkers bestellen. Zoonlief kiest altijd voor een zak M&M’s met caramel. Met maar liefst 142 gram koolhydraten. Argh.

Nu hij met z’n diabetes type 1 zit, is dat dus een beetje spannender geworden. Dat is namelijk snoep ter waarde van 12U insuline. En die spuiten we liefst niet in 1 keer in, want dat is nogal…tja… veel. Aan de andere kant wil hij natuurlijk ook niet tijdens de film de hele tijd klooien met z’n telefoon.

Vorige keer had hij dan toch maar eerst 10U gespoten en later nog een beetje. Dat ging best OK, maar vandaag wilden we eens proberen of het gespreid toedienen via het algoritme zou werken. Dan voer je ‘m op als langzaam verwerkende koolhydraten en dient het algoritme stapsgewijs insuline toe.

Omdat hij die zak gespreid over de film op eet, was ik namelijk een beetje bezorgd dat meteen 12U insuline erin rammen er voor zou zorgen dat hij nogal laag komt tussentijds. Hij maakte zich geen zorgen, maar vooruit… we gingen gespreid opvoeren eens proberen. Dus 6U meteen en 6U gespreid (80 gram KH).

Nou, geen goed idee dus. M&M’s zijn natuurlijk helemaal geen langzaam werkende koolhydraten, maar bijna pure suiker. Dus wat er gebeurde laat zich raden… na een uurtje zat hij op 14 en hebben we alsnog 5U toegediend.

Een krap uurtje daarna was alles weer binnen bandbreedte, hebben we een leuke (en lange) film gezien en heb ik geleerd dat 2x een bolus, ongeveer een half uur na elkaar, toch echt beter werkt. Zoals hij al voorspelde van te voren. Volgende keer luister ik weer gewoon naar hem…