Van pen naar pomp

Tijdens de zoektocht naar een betere behandeling die past bij mijn diabetes en bij mij als persoon ging er een wereld van opties en mogelijkheden open. Ik werd er helemaal een beetje door lamgelegd en durfde een tijd lang geen keuze te maken. Maar naar veel informatie zoeken op het internet, fora afspeuren en de mening van andere gebruikers van allerlei soorten pennen en pompen en sensors hakte ik dan toch eindelijk de knoop door; ik heb mijn prikpen verruild voor de Omnipod.

Mijn overwegingen van pen naar pomp

• Een pomp geeft meer 'bolus' vrijheid. Ik vond het zelf vervelend om in publiek te spuiten, en met de pomp zie je daar natuurlijk niets van.

• Een pomp kun je beter laten aanpassen op verschillende dagen met verschillende programma's. Sportdagen (iets minder insuline nodig in de middag en nacht), kantoordagen (weinig beweging vanwege veel zitten), winter, zomer etc.

• Met een pomp kun je beter spontane besluiten maken. Het basaal tijdelijk iets naar beneden (meestal bij spontane fietstochten/ wandelingen) of iets omhoog in de nacht (na een dinertje in een restaurant bv)

• Iets wat aan het lichaam vastzit geplakt in plaats van iets wat je los meeneemt. Dit was voor mij pas écht het besef; diabetes heb je ook altijd.

• Wennen aan de technologie. Diabetes is steeds beter te behandelen door middel van het juiste gebruik van techniek. De kunstalvleesklier van Inreda (niet voor iedereen op de markt) of LOOPsystemen is het bijna geheel kunnen leunen op techniek en zo goed mogelijke behandeling.

Beperkingen in keuze

Als je eenmaal zelf goed op zoek gaat naar informatie in plaats van dat je je laat leiden door de ietwat beperkte informatie die je alleen via je diabetes behandelteam krijgt dan blijkt er veel te zijn. Overigens moet je behandelteam een medische motivatie geven om een insulinepomp van de verzekering vergoed te krijgen, dat wist ik voor die tijd helemaal niet. Maar met mijn motivatie punten waren ze het eens en gingen akkoord voor overstappen.

Wat zijn er al een set prachtige systemen zop de markt die ook een stuk van de gedachten en besluiten die je dagelijks moet maken wel niet wegnemen. Helaas, ik heb zelf geen recht op de CGM. Dat vond (en vind) ik nog steeds echt toch wel een beetje oneerlijk en kan ik van balen. Tuurlijk ben ik blij dat ik geen last heb van hypo unawareness of andere vervelende complicaties. En natuurlijk ben ik dankbaar voor de FSL2 en de alarmfuncties die me tijdig helpen om in te grijpen als mijn glucose te laag dreigt te gaan of de hoge grens over gaat. Maar het blijven stuk voor stuk handelingen die ik zelf moet uitvoeren en elke keer mijn tijd, aandacht en een stukje headspace van me vragen. De mentale druk om het 'goed te doen' ligt hoog.

Vooruitblik
Ondertussen zit ik alweer bijna 3 jaar aan de Omnipod. Nog steeds denk ik dat ik een goede keuze heb gemaakt. Als ik terugblik had ik gewild dat ik al jaren eerder van de prikpen naar de pomp was gegaan, maar als ik vooruitblik dan hoop ik over een jaar wel weer een betere behandeling te vinden die een stuk van de continue overwegingen die je zelf maakt kan wegnemen.

Het duurt nog eventjes, maar wellicht zijn er tips vanuit het Trefpunt hóe en waar je je het beste kunt oriënteren op het maken van een keuze voor insulinepomp (en hopelijk tegen die tijd ook CGM)?