Teamsport

10 juni 2023 2 waarderingen 2 reacties

‘knap’ zei mijn been en ik kon geen stap meer zetten. Het leek alsof er een elastiekje in mijn been was gesprongen. Pijn, met geen mogelijkheid kon ik nog op mijn linkerbeen staan: einde training.

Zo’n dertig jaar geleden was ik met volleybal gestopt. Ik kon mijn diabetes niet met deelname aan een selectieteam combineren. Met enige regelmaat viel ik uit door hypo’s of andere diabetes ongein. Vaak merkte ik pas na meerdere gemiste ballen dat mijn bloedglucose te laag was. Mijn teamleden konden gewoon niet op mij rekenen. Bij mijn afscheid nam ik mijzelf voor nooit meer aan een teamsport deel te nemen.

Afgelopen paar jaar merkte ik dat mijn cognities niet meer klopten. Met mijn huidige diabetestherapie voel ik mij de baas over mijn bloedglucosewaarden; de soms wat uit de ban springende pieken en dalen kan ik prima managen. Theoretisch is er écht geen reden meer om teamsport te mijden. Maar mijn eerdere ervaringen gaven mij een ander gevoel.

In het kader van grenzen verleggen heb ik na lang geaarzel contact gezocht met een lokale volleybalclub. Aansluitend heb ik nog lang zitten twijfelen of ik wel durfde aan te sluiten. Ja, een zeer vervelende covid-19 infectie hielp niet mee, en was vervolgens een nieuwe reden om mijn start een half jaar op te schuiven.

Ineens was gisteren mijn smoezendoos leeg. Inmiddels was ik voldoende hersteld van corona en eigenlijk had ik ook wel zin om een nieuw avontuur aan te gaan. Na dertig jaar beweren dat teamsport niet met diabetes is te combineren, was ik vastberaden om het tegendeel te bewijzen.

Een hele gezellige volleybaltraining met fijne mensen volgde. ‘Wat ik op mijn arm heb? Oh een sensor, zodat ik gewoon met jullie kan volleyen. Als die begint te trillen, dan drink ik wat sinaasappelsap.’ Natuurlijk trilde die sensor niet tijdens mijn eerste training, maar mijn linker kuit aan einde van training helaas wel: zweepslag.

Ik loop nu tijdelijk met krukken, maar over een aantal weken of anders maanden, spring ik weer vrolijk het volleybalveld op. Wat een verademing dat teamsport weldegelijk prima kan met diabetes. Dit was mijn mooiste en leerzaamste training ooit.

2 reacties

Avatar van BertR
12 juni 2023 om 11:56

Vervelende blessure Jupiter, ben net van een zweepslag hersteld. Kostte mij zes weken! Wees voorzichtig tijdens het herstel. Bij mij was traplopen te belastend in die periode. Huisarts vertelde dat dit per patiënt verschilt. Zodra lopen pijn gaat doen, dan moet rust genomen worden.

Bewerkt op 13 juni 2023 om 10:51
13 juni 2023 om 10:52

Ah Jupiter, wat een vervelend! En dat nét na eindelijk al die jaren weer lekker terug op het volleybalveld. Ik wens je een goed herstel!

Avatar van JupiterJupiter

Heeft zelf diabetes

Diabetes type 1

Blogt sinds mei 2023

Volgende blogpost

Terug naar blog