AP5

ik zit eraan! de AP5, vandaag 20/6 door het hele installatie proces gevlogen, nog wat algemene tips en tricks en toen mochten we naar huis.

gisteravond moest ik mijn lantus dosering halveren en dus heb ik vanmorgen maar niet ontbeten want met minder of geen lantus in mijn lijf zak ik bijna niet met de bloedsuiker op actrapid en dat bleek ook wel vanmorgen. zonder te eten moest ik 8 eh actra spuiten om mijn bloedsuiker onder de 10 te krijgen, lager dan 9,2 is ie niet geweest. uiteindelijk pas om 13.30 uur gegeten. maakt rauwe bonen ook weer zoet toch ;o)

3 inserters voor het inbrengen van de flexibele plastic naalden en de sensoren later was ik beplakt met 2 sensoren en 2 canules, 1 voor de glucagon en 1 voor de insuline. nou is mijn buik door alle operaties niet meer 1 van de mooiste, b’tje kraterig ;o) dus het is voor mij zoeken waar ik ze plaats, ze mogen ook niet te dicht bij littekens vanwege verstoring van signalen (elektrisch) en de circulatie tussen de cellen en daardoor slechtere opname.

om de AP te ijken en het algoritmische zelflerend vermogen voor de insuline te steunen mag de bloedsuiker met vingerprik max 14,9 zijn, die voer je dan in het apparaat in en op die manier leert het zichzelf te handelen. eigenlijk is het het beste als je in de groene zone zit qua invoeren van vingerprikken voor het zelflerende begrijpen en ernaar handelen van de pomp.

de sensoren werken met stroom begrijp ik, er wordt dus met de inserter van de sensor via een naald een dun koperen draadje onderhuids ingebracht waar stroom door heen loopt, als ik het goed begrepen heb komt het er op neer dat als de bloedsuiker hoog is het terugkerende elektrische signaal minder goed doorkomt en op basis van die meetgegevens weten ze een bloedsuiker te berekenen, techniek……… 😳 staat voor niets.

in de auto begon het al, ze geven het inregelen 2 weken ;o), de ene vingerprik na de andere moest ingevoerd worden dus iedere keer een vluchthaventje opgezocht en daarna weer door. op zich zijn alle handelingen goed te doen maar, je bent er even mee bezig ;o) thuis aangekomen snel alles naar binnen gebracht, we hadden die gigantische bui op ons dak op dat moment. auto weggezet en ik ben binnen bezig met alles een plek te geven en bam! alarm! of ik even wat wilde gaan eten ;o) nou vind ik dat tegenwoordig altijd fijn als ik zomaar even wat tussendoor kan eten zonder me zorgen te hoeven maken maar, nu moest ik echt aan het werk. het zweet gutste van me af en ik was licht duizelig. met name dat zweten pfffff

en…….. ja hoor de pleister van de sensor met het rondje erop liet los en ik moest een nieuwe sensor gaan plaatsen die dan ook weer minimaal 6 uur bezig is om in te lopen zoals dat dan weer heet. mocht de andere sensor in die tijd ook uitvallen dan moet je weer naar je oude regime met prikken van insuline op basis van vingerprikken, gelukkig was dat niet nodig.

tot nu toe 22/6 geen al te grote problemen, lekker geslapen zonder wakker te worden door een hypo-alarm. vandaag wel weer veel gezweet en ja hoor dezelfde sensor liet weer los! ik was uithuizig, mijn dagelijkse ijsje, en ik had net via internet eten besteld wat ik nog moest halen ook op de fiets en…….. de AP geeft dus heel leuk XXX aan waar eigenlijk moet staan hoe hoog de bloedsuiker is. blijkt dus dat er geen goed contact tussen de transmitter en de AP was. weten we dus nu ook weer, AP naar de andere kant verplaats en ja hoor. uiteindelijk na het eten een nieuwe sensor geplaatst.

eigenlijk heb je een dagzak nodig elke keer als je deur uitgaat, een dagzak waar dus alles inzit wat je nodig kunt hebben als er iets niet goed is, de materialen (best veel) om de AP goed te kunnen laten werken maar ook je insulinepen met insuline en vingerprik-setje om te kunnen controleren en ijken. maar dat moet bij mij cerebraal ook allemaal nog ingeregeld worden ;o)